Nachlass Neuhäusel 1

Gedichte von Karl Heinz Neuhäusel (♱)


Die beiden Gedichte von 2005 stammen aus der Feder von Herrn Karl Heinz Neuhäusel aus Frankfurt Sossenheim und wurden mir von seiner Frau Käthe freundlicherweise zur Veröffentlichung überlassen. Herr Neuhäusel verstarb leider bereits 2012 im Alter von 83 Jahren. Um so schöner, dass seine Gedichte hier die Zeit überdauern und vielleicht den ein oder anderen noch erfreuen dürfen.


Sosselum mescht Abbelwoi

Im Friejohr bliehn ganz iwwer Nacht,
die Abbelbääm in voller Pracht.
Unn mancher Fänn vom gute Stöffche,
krieht in Gedanke schon ä Äffche.

Doch ganz so schnell duuts doch net gehe,
do werd noch sehr viel Zeit vergehe,
bis mer die Äbbel schittelt dann,
unn do draus Sieße macke kann.

Äbbelwoi mache, glaabt es mir,
iss nett so aafach wie beim Bier.
Vier, fünf Sorte Äbbel solle’s soi,
sonst gibt’s kaan gude Äbbelwoi.

Boskop, Bohnabbel, Schafnas die sinn begehrt,
aach Sosselummer Rote, der is nett verkehrt.
E Handvoll Speierling, des bringt
die Säure, wenn merr´n herb gern trinkt.

Dann kimmt die Zeit, do werd geschittelt,
unn an de Äst ganz wild gerittelt.
Die Äbbel falle dann von obbe runner,
die Maad die drinn sitzt, die werd munter,
fiehlt sich nett wohl im Äbbelhaus
unn saust ganz schnell von do enaus.

Des wär sonst garnet gut fer´n Sieße,
den wolle merr ganz ohne Werm genieße.
Obwohl – gepresstes Madefleisch
wär schon an Proteine reich.

Jetzt werrn die Äbbel fluggs gemahle,
unn komme in die Woipress nei.
Die Brieh die rauskimmt aus de Schale,
des is noch lang kaan Äbbelwoi.

Die kimmt ins Fass jetzt, in de Keller
unn werd do drin dann immer heller,
Dank Hefepilz und Äbbelzucker
gibt des im Fass e mord´s Geglucker.

Denn Alkokol un Kohlesäure beide,
die kenne werklisch sich nett leide.
De Alkohol bleibt faul im Fass drinn sitze,
die Kohlesäure flüscht´ aus alle Ritze.

Dess was merr jetzt aach trinke kann,
werft um de allerstärkste Mann.
Rauscher werd des Zeusch genannt,
gar mancher is´ schon schnell gerannt.
Kaam grad noch aa im stille Örtsche,
schon sprach der Rauscher laut e Wörtsche.

Bald is´ dann Schluss mit dem Rumore,
unn unsern Saft is´ dann vergore.
Dock trinke duut mer den noch nett,
der werd noch besser, all die Wett!

Fachmännisch werd der Stoff probiert,
geroche dro, merr is geriehrt.
Den trinke merr zu alle Feste,
de Eichne is halt doch de Beste!

* „Sosselum“, so wird der Frankfurter Stadtteil Sossenheim von den Älteren mitunter etwas spöttisch genannt. Seit April1928 gehört Sossenheim zu Frankfurt.


Was merr so in errer Äbbelwoiwertschaft erlewe duut

Am Sonndach doo hoggt isch in meiner Kneip,
doch nett nur so zum Zeitvertreib.
Isch wollt´ halt e paar Schobbe petze,
unn newebei aach ebbes esse.

Gleich druff´ do kimmt enn Fremde rei,
unn der will aach en Äbbelwoi.
Doch statt enn Pure oder Gespritzte,
bestellt der sich- enn Sießgespritzte.

Enn Handkääs wollt err aach mit Zwiwwel,
des schmeckt bestimmt joo aach nett iwwel.
Doch bei uns werd de Handkkäs ohne Gawwel serwiert,
was mansche zum esse mit nem Messer verfiehrt.

Wenn ich schon heer „en Sießgespritzte“,
do fang ich langsam ooh zu schwitze,
moin Bluddruck steicht ganz schnell nach obbe,
soon Kerl, deen kennt ich glatt verrobbe!

Mir schwillt de Kamm, merr werds nett besser,
der frisst de Kääs jetzt mit´em Messer.
Was soll dann dess, was soll des werrn,
hat der dann werklisch gaa Geherrn?

Die Wertin die hatt´s aach gesehe,
unn maant zu mir: „Komm, lass enn gehe.
Derr isst sonst Rummstick unn trinkt Bier,
eer iss halt ewe nett von hier!


WordPress Cookie Plugin von Real Cookie Banner